ارتودنسی در سنین کودکی

در دوران کودکی بسیاری از ناهنجاری های دندانی فکی قابل تشخیص هستند. با این وجود درمان هر کیسی در سن و شرایط معینی قابل انجام است. ارتودنسی کودکان می تواند جنبه پیشگیرانه داشته باشد. از اینرو ممکن است سبب کاهش هزینه ارتودنسی ، رفع سریعتر مشکل، کیفیت بهتر نتیجه درمان و کاهش طول دوره درمان فعال ارتودنسی گردد.

از جمله ناهنجاری هایی که در سنین پایین و اطفال قابل درمان و کنترل هستند عبارتند از :

– جلو بودن فک پایین یا عقب بودن فک بالا در ارتودنسی کودکان

بهترین سن درمان این ناهنجاری زیر ۸ سال و با تکمیل رویش دندانهای ثنایای بالا می باشد. البته تا زیر سن ۱۳ سال هم گفته می شود امکان مداخله اصلاح رشد در این زمینه وجود دارد. به طور معمول برای درمان این ناهنجاری از فیس ماسک استفاده می شود.
– عقب بودن فک پایین
بهترین زمان اصلاح هدایت رشد فک برای درمان این مشکل، یک سال قبل از بلوغ جنسی بیمار می باشد. به طور میانگین این زمان در دختر خانم ها بین ۱۰ تا ۱۱ و در آقا پسرها بین ۱۱ تا ۱۲ سالگی است. برای درمان این ناهنجاری از هدگیر و یا دستگاه فانکشنال کمک گرفته می شود.

– تنگی فک بالا در ارتودنسی کودکان

بهترین سن درمان این ناهنجاری قبل از استخوانی شدن درز میانی فک بالا (قبل از ۱۳ سالگی) است. در بیمارانی که تنفس دهانی دارند بیشتر به چشم می خورد. درمان آن تعریض فک بالا توسط دستگاههای اکسپندر فک نظیر پیچ هایرکس می باشد. به گونه ای که کام از ناحیه درز کامی به خوبی باز شده و تنگی فک بالا برطرف می گردد.

– اپن بایت در ارتودنسی کودکان

این ناهنجاری می تواند ناشی از مشکل ژنتیکی و یا محیطی (مکیدن انگشت، تنفس دهانی و …) باشد. در دوران کودکی به دلیل رشد سریع فک می توان به کمک پلاک های متحرک خاصی اقدام به کنترل رویش دندانهای عقبی و تسهیل رویش دندانهای جلویی به منظور بستن فاصله عمودی بین دندانها نمود.

– افتادن زودهنگام دندان شیری در ارتودنسی کودکان

یکی از شایعترین دلایل محیطی نامرتب درآمدن دندانهای دائمی، کشیدن یا افتادن زودهنگام دندانهای شیری است، زیرا دندانهای شیری فضای لازم برای رویش دندانهای دائمی را نگه می دارند. بهترین درمان در این موارد استفاده پیشگیرانه از فضا نگهدار ارتودنسی می باشد.